Attacco al campo dei Tarusati

Crassus, prima luce productis omnibus copiis, duplici acie instituta, auxiliis in mediam aciem coniectis, quid hostes consilii caperent, exspectabat. Illi, etsi propter multitudinem et veterem belli gloriam paucitatemque nostrorum se tuto dimicaturos (esse) existimabant, tamen tutius esse arbitrabantur, obsessis viis, commeatu intercluso, sine vulnere victoria potiri. Hoc consilio probato, hostes, productis Romanorum copiis, sese castris tenebant. Hac re perspecta Crassus, cum hostes sua cunctatione nostros milites alacriores ad pugnandum effecissent atque omnium voces audirentur non oportere diutius exspectari quin ad castra iretur, cohortatus suos, omnibus cupientibus, ad hostium castra contendit. Hostes, undique circumventi, desperatis omnibus rebus, se per munitiones deicere et fuga salutem petere coeperunt.

Maiorum Lingua

Crasso, schierate all’alba tutte le truppe e messa in campo una doppia schiera, rivolte le truppe ausiliarie in mezzo al campo, aspettava quale decisione prendessero i nemici. Essi, sebbene a causa della numerosità e dell’antica fama di guerra e lo scarso numero dei nostri credessero che avrebbero lottato, pensavano tuttavia che fosse più sicuro, bloccate le strade e tagliate fuori le vettovaglie, che avrebbero vinto senza ricevere ferite. Accolta questa decisione, i nemici, nonostante le truppe romane fossero state schierate, rimanevano nell’accampamento. Alla vista di ciò Crasso, poiché i nemici con la loro esitazione avevano reso i nostri più zelanti a combattere e si udivano i pareri di tutti che non era meglio aspettare troppo a lungo di entrare nell’accampamento, esortati i suoi, su desiderio di tutti si lanciò contro il campo nemico. I nemici, circondati da ogni parte, poiché la situazione era disperata, incominciarono a gettarsi attraverso le difese e cercare la salvezza con la fuga.