Cimone richiamato dall’esilio

Cimon, Miltiadis filius, cum unus in civitate maxime floreret, incidit in eandem invidiam quam pater suus ceterique Atheniensium principes. Neminem enim fugiebat eius potentia ac auctoritas. Nam testarum suffragiis decem annorum exsilio multatus est. Cuius facti celerius Athenienses quam ipsum paenituit. Nam cum bellum Lacedaemonii Atheniensibus indixissent, confestim notae eius virtutis desiderium consecutum est. Itaque post annum quintum, quam expulsus erat, in patriam revocatus est. Ille, quod hospitio Lacedaemoniorum utebatur, satius existimans contendere Lacedaemonem, sua sponte est profectus pacemque inter duas potentissimas civitates conciliavit. Post, neque ita multo, Cyprum cum ducentis navibus imperator missus, cum eius maiorem partem insulae devicisset, in morbum implicitus in oppido Citio est mortuus.

Cornelio Nepote

Cimone, figlio di Milziade, poiché si distingueva più di tutti in città, cadde nella stessa malevolenza in cui erano caduti suo padre e altri capi Ateniesi. Giacché il suo potere e la sua autorità non sfuggivano a nessuno. Infatti con i voti dei cocci fu condannato a dieci anni di esilio. Di questo fatto gli Ateniesi si dolsero più rapidamente di lui. Perché, dopo che gli Spartani avevano dichiarato guerra agli Ateniesi, subito seguì il rimpianto del suo noto valore. Pertanto cinque anni dopo che era stato espulso, fu richiamato in patria. Egli, poiché godeva dell’ospitalità degli Spartani, stimando più utile confrontarsi con Sparta, vi andò di sua iniziativa e conciliò la pace tra le due potentissime città. Non molto dopo, inviato come generale con duecento navi a Cipro, dopo aver sottomesso la maggior parte di quell’isola, colpito da una malattia morì nella città di Cizio.