De Tarentino bello

Tarentinis a Romanis bellum indictum est, quia Romanorum legati graviter laesi atque illusi ab iis erant. A Pyrrho, Epiri regem, auxilium a Tarentinis petitum est. Is mox cum ingenti exercitu in Italiam venit, tumque primum Romani cum transmarino hoste dimicaverunt. Missus est contra eum P. Valerius Laevinus consul, cuius homines Pyrrhi exploratores deprehenderunt. Laevinus imperavit ut ii per castra ducerentur et iis ostenderetur exercitus Romanus omnis, tumque incolumes dimitterentur, ut Pyrrho renuntiarent quod viderant. Tandem proelium commissum est et iam Pyrrhi exercitus in fugam versus erat, cum («quando») immissa sunt in pugnam agmina elephantorum, quos numquam Romani viderant. Quare nostri milites territi sunt et profligati.

Ai Tarantini fu dichiarata guerra dai Romani, poiché gli ambasciatori dei Romani erano stati gravemente offesi e scherniti da quelli. Dai Tarantini fu chiesto aiuto a Pirro, re dell’Epiro. Egli si recò subito in Italia con un grande esercito, e allora per la prima volta i Romani combatterono con un nemico d’oltremare. Contro di lui fu mandato il console Publio Valerio Levino, i cui uomini catturarono gli esploratori di Pirro. Levino ordinò che essi fossero condotti per l’accampamento e fosse mostrato loro tutto l’esercito Romano, e poi fossero rilasciati incolumi, affinché riferissero a Pirro ciò che avevano visto. Alla fine si attaccò battaglia e l’esercito di Pirro era già stato messo in fuga, quando furono introdotti in battaglia schiere di elefanti, che i Romani non avevano mai visto. Per questo i nostri soldati furono spaventati e sbaragliati.