Due muli assaliti dai predoni

Duo muli magnas sarcinas gerebant. Unus gestabat fiscos cum pecunia, superbus procedebat et clarum tintinabulum collo iactabat. Alter quieto et placido gradu magnam copiam hordei gerebat. Dum uterque prodecunt, superbus tumidis verbis se iactabat; «Nullus mulus tantam pecuniam umquam gestavit! Vere beatus sum!». Subito latrones ex insidiis advolabant, et gladio opulentum sauciabant: diripiebant nummos, neglegebant autem hordeum. Dum fortunam suam opulentus deplorat, «Certe – exclamabat alter – inopiam modestiamque meam laudo, nec ullas divitias gestare cupio!». Magna pecunia magna pericula parat.

Grammatica Picta (1) – Pag.107 n.40

Due muli trasportavano dei grossi carichi. Uno portava dei sacchi con del denaro, avanzava superbo e con il collo scuoteva uno squillante sonaglio. L’altro dei due, con passo calmo e tranquillo, portava una grande quantità di orzo. Mentre ambedue procedevano, quello superbo si vantava con parole tronfie: Nessun mulo portò mai così tanto denaro! Sono veramente felice! All’improvviso dei predoni si precipitavano da un agguato, e con la spada ferivano quello ricco: rubavano le monete, trascuravano invece l’orzo. Mentre quello ricco compiangeva la propria sorte, l’altro dei due esclamava: Lodo senz’altro la povertà e la mia umiltà, e non desidero portare alcuna ricchezza! Molto denaro procura grandi pericoli.