Edipo e la Sfinge

Ut Laii, Thebarum regis, audaciam puniret, ab Hera in agrum Thebanum missa erat Sphinx, cui mulieris facies pectusque, leonis pedes caudaque, avis pennae alaeque erant. Omnibus qui urbem petebant alatum monstrum unum obscurum aenigma proponebat, nihil aliud: qui illud non solvebat, mortem inveniebat. Aliquis fortunam temptabat, sed nemo responsum cognoscebat. Quodam die ad urbem Thebas Oedipus venit et ei quoque Sphinx aenigma proposuit: «Quis aut quid mane quattuor, meridie duobus, vespere tribus pedibus incedit?». Statim Oedipus respondit: «Homo! Infans enim pedibus manibusque, vir adulta aetate pedibus tantum, senex autem pedibus baculoque incedit!». Quia responsum exactum erat, Sphinx de quadam rupe se praecipitavit et Oedipus Thebanorum rex consalutatus est.

Per punire la sfrontatezza di Laio, re di Tebe, da Era era stata mandata nel territorio di Tebe la Sfinge, che aveva volto e petto di donna, zampe e coda di leone, penne e ali di uccello. A tutti quelli che si recavano in città il mostro alato proponeva un oscuro enigma, nient’altro: chi non lo risolveva, trovava la morte. Qualcuno tentava la sorte, ma nessuno conosceva la risposta. Un giorno Edipo si recò nella città di Tebe e la Sfinge propose anche a lui l’enigma: «Chi o cosa cammina al mattino con quattro zampe, a mezzogiorno con due, alla sera con tre?». Subito Edipo rispose: «L’uomo! Da bambino infatti cammina con mani e piedi, da uomo, in età adulta, soltanto con i piedi, da anziano invece con i piedi e il bastone!». Poiché la risposta era esatta, la Sfinge si gettò giù da una rupe ed Edipo fu acclamato re dei Tebani.