Elogio di Tiberio

Per omne belli Germanici Pannonicique tempus nemo e nobis gradumve nostrum aut praecedentibus aut sequentibus imbecillus fuit, cuius salus ac valetudo non ita sustentaretur Caesaris cura, tamquam distractissimus ille tantorum onerum mole huic uni negotio vacaret animus. Erat desiderantibus paratum iunctum vehiculum, lectica eius publicata, cuius usum cum alii tum ego sensi; iam medici, iam apparatus cibi, iam in hoc solum uni portatum instrumentum balinei nullius non succurrit valetudini; domus tantum ac domestici deerant, ceterum nihil, quod ab illis aut praestari aut desiderari posset. Adiciam illud, quod, quisquis illis temporibus interfuit, ut alia, quae retuli, agnoscet protinus: solus semper equo vectus est, solus cum iis, quos invitaverat, maiore parte aestivarum expeditionum cenavit sedens; non sequentibus disciplinam, quatenus exemplonon nocebatur, ignovit; admonitio frequens, interdum et castigatio, vindicta tamen rarissima.

Esperienze di traduzione – Pag.117 n.8 – Velleio Patercolo

Per l’intera durata della guerra di Pannonia e di Germania, nessuno di noi – inferiore o superiore a me per grado – si ammalò senza che le sue condizioni di salute non fossero sostenute dalla premura di Cesare, quasi che il (suo) animo – (per quanto) occupatissimo in faccende di estrema importanza – avesse a cuore (esclusivamente) quest’unico compito.
Per chi ne avesse bisogno, era stata messa a disposizione una carrozza munita di cavalli (pronti a partire); la sua lettiga (personale) era stata messa a disposizione di tutti, e io (stesso), come gli altri, ne sperimentai l’utilità; e inoltre furono fatti venire medici (ausiliari), venne fatta pervenire l’attrezzatura per il cibo e per il bagno, per l’unico scopo di soccorrere i malati; mancavano soltanto la casa e i fattori; per il resto, non (mancava) alcunché di quanto da questi potesse essere fatto o (ad essi) richiesto.