I pirati e l’Italia

Antiquis temporibus in mari piratae multi navigantibus (navigo, as, avi, atum, are “navigare”) saepe insidias parabant, maxime petentes (peto, is, ivi, itum, ĕre “assalire”) mercatores (“mercanti”) qui (“i quali”, nom. plur. m.) ex Aegypto et Romam et Athenas navigabant. Postquam mercatores nautaeque capti erant, aut servi iebant (“diventavano”) aut magno pretio dimittebantur (dimitto, is, misi, missum, ĕre “liberare”). Ex Asia et ex Aegypto ingens copia inopum hominum ad piratas veniebat, piratarum numerum augens. Ne in Italia quidem incolae tuti (“sicuri”) erant: piratae Antonii, nobilis triumviri, sororem e villa apud Misenum (“Miseno”) rapuerunt; ruri agros vastabant et saepe etiam in via Appia (“Appia”) petebant homines pergentes Roma Brundisium (Brundisium, i “Brindisi”). Cum Pompeius cum magna classe contra piratas ex Italia missus est, per multos menses pugnavit atque fere (“quasi”) omnes piratas cepit, multam praedam Romam ducens.

Ad Litteram – Esercizi 1 – Pag.142 n.30

Nei tempi antichi in mare molti pirati tendevano spesso ai naviganti insidie, assaltando soprattutto i mercanti, che navigavano dall’Egitto verso Roma e Atene. Dopo che i mercanti erano stati catturati dai pirati, o diventavano schiavi od erano liberati a molto prezzo. Dall’Asia e dall’Egitto una gran quantità di uomini poveri andava dai pirati, aumentando il numero. Gli abitanti non erano sicuri nemmeno in Italia: i pirati rapirono dalla villa presso Miseno, la sorella di Antonio, nobile triumviro; in campagna devastavano i campi e spesso anche sulla via Appia assalivano uomini che andavano da Roma a Brindisi. Quando Pompeo fu inviato dall’Italia con una grande flotta contro i pirati per molti mesi combatté e catturò quasi tutti i pirati, riportando a Roma un gran bottino.