I Romani estendono il loro dominio su Cipro e sull’Africa settentrionale

Cyprus, famosa divitiis, paupertatem populi Romani, ut occuparetur, sollicitavit. Eam rex foederatus Ptolemaeus regebat: sed tanta fuit penuria aerarii Romani, et tam ingens fama opum Cypriarum, ut Publius Clodius, tribunus plebis, legem rogaverit ut Cyprus confiscaretur. Rex Cyprius, ubi nuntium accepit, venenum sumpsit, ita ut vitam prius quam divitias (“prima delle ricchezze”) amitteret. Cato Cyprias pes Romam navibus advexit. Cyrenas, cum ceteris civitatibus Libyae suscepimus. Libyam supremo Apionis regis arbitrio sumus adsecuti. Aegyptus omnis sub amicis regibus fuerat; sed post Antonii et Cleopatrae cladem provinciae formam Octaviani Caesaris Augusti tempore accepit: et primum apud Alexandrinos Cornelius Gallus, Romanus iudex, administravit.

Festo

Cipro, rinomata per la ricchezza, indusse la povertà del popolo Romano ad occuparla. La governava il re confederato Tolomeo: ma la penuria dell’erario fu tanto grande, e tanto grande la fama delle ricchezze di Cipro, che Publio Clodio, tribuno della plebe, presentò una proposta di legge, affinché Cipro venisse confiscata. Il re di Cipro, quando ricevette la notizia, prese del veleno, così da perdere la vita prima delle ricchezze. Catone con le navi trasportò a Roma le ricchezze di Cipro. Acquisimmo Cirene assieme alle altre città della Libia. Ottenemmo la Libia con la decisione finale del re Apione. Tutto l’Egitto era stato sotto re alleati; ma dopo la disfatta di Antonio e Cleopatra assunse la forma di provincia al tempo di Ottaviano Cesare Augusto: e in un primo momento governò presso gli Alessandrini Cornelio Gallo, giudice Romano.