I Romani preparano la vittoria contro Cartagine

Eo anno ad Hispaniam Publius Cornelius Scipio dux missus est. Ille filius Publii Scipionis erat. Scipio Carthaginem Hispaniae cepit: in hac urbe omne aurum, argentum et belli apparatum Afri habebant, et etiam nobiles Hispanos obsides. Magonem etiam, fratrem Hannibalis, Scipio in hac pugna cepit, eumque Romam misit. Post haec Hasdrubalem, illum etiam Hannibalis fratrem, vicit fugavitque et praedam magnam cepit. Interea, illis diebus in Italia consul Quintus Fabius Maximus Tarentum recepit: in hac urbe ingentes copiae Hannibalis erant. Ibi etiam ducem Hannibalis occidit, multos captivos vendidit et praedam militibus dispertivit. Tum multae civitates Romanorum, quae (“le quali”, nom.) ad Hannibalem desciverant prius, rursus se Fabio Maximo dediderunt.

Eutropio

In quell’anno Publio Cornelio Scipione fu mandato in Spagna come comandante. Egli era figlio di Publio Scipione. Scipione conquistò Cartagine di Spagna: in questa città gli Africani avevano tutto l’oro, l’argento e l’apparato bellico, e anche i nobili ostaggi Spagnoli. Scipione in questa battaglia catturò anche Magone, fratello di Annibale, e lo mandò a Roma. Dopo queste cose sconfisse e mise in fuga Asdrubale, anche lui fratello di Annibale, e conquistò un grande bottino. Nel frattempo in quei giorni in Italia il console Quinto Fabio Massimo recuperò Taranto: in questa città c’erano grandi truppe di Annibale. Lì uccise anche il comandante di Annibale, vendette molti prigionieri e distribuì il bottino ai soldati. Allora molte città dei Romani, che prima erano passate dalla parte di Annibale, si consegnarono nuovamente a Fabio Massimo.