Lettera di elogi per il figlio di Cicerone

TREBONIUS CICERONI SAL. S. v. b. e. Athenas veni a. d. XI Kal. Iun., atque ibi, quod maxime optabam, vidi filium tuum, deditum optimis studiis summaque modestiae fama: qua ex re quantam voluptatem ceperim, scire potes etiam me tacente. Non enim nescis quanti te faciam et quam pro nostro veterrimo verissimoque amore omnibus tuis etiam minimis commodis, non modo tanto bono, gaudeam. Noli putare, mi Cicero, me hoc auribus tuis dare: nihil adulescente tuo atque adeo nostro – nihil enim mihi a te potest esse seiunctum – aut amabilius omnibus iis, qui Athenis sunt, est aut studiosius earum artium, quas tu maxime amas, hoc est, optimarum. Itaque tibi, quod vere facere possum, libenter quoque gratulor. Qui cum mihi in sermone iniecisset se velle Asiam visere, non modo invitatus, sed etiam rogatus est a me, ut id potissimum nobis obtinentibus provinciam faceret. Cui nos et caritate et amore tuum officium praestaturos non debes dubitare. Illud quoque erit nobis curae, ut Cratippus una cum eo sit, ne putes in Asia feriatum illum ab iis studiis, in quae tua cohortatione incitatur, futurum esse. Vos quid ageretis in re publica, cum has litteras dabam, non sciebam: audiebam quaedam turbulenta, quae scilicet cupio esse falsa, ut aliquando otiosa libertate fruamur; quod vel minime mihi adhuc contigit. Vale et matrem meosque tibi commendatos habe. D. VIII K. Iun. Athenis.

Cicerone

TREBONIO SALUTA CICERONE Se stai bene, è bene. Sono arrivato ad Atene il 22 Maggio e qui, cosa che desideravo moltissimo, ho visto tuo figlio, dedito a ottimi studi e con grandissima fama di modestia: potresti capire che gran piacere io abbia provato in seguito a ciò, anche se io tacessi. Infatti non sai quanto ti stimo e quanto, per il nostro affetto assai antico e sincero, io gioisca di tutte le tue anche più piccole soddisfazioni, non soltanto di una felicità tanto grande. Non pensare, mio caro Cicerone, che io con questo solletichi le tue orecchie (= che io voglia compiacerti): di tutti quelli che sono ad Atene, nessuno è o più amabile del tuo ragazzo e, anzi, nostro – infatti per me nulla può essere separato da te – o più appassionato di quelle discipline, che tu ami moltissimo, cioè delle migliori. Pertanto, cosa che posso fare sul serio, mi congratulo con piacere con te. Avendomi egli (= il figlio di Cicerone) accennato in un discorso di voler visitare l’Asia, è stato da me non solo invitato, ma anche pregato di fare ciò preferibilmente mentre io governo la provincia. Non devi dubitare che gli fornirò la tua funzione (di padre) con affetto e benevolenza. Mi starà a cuore anche questo, che Cratippo stia insieme a lui, affinché non reputi che in Asia si terrà lontano da quegli studi, verso i quali è spinto dal tuo incoraggiamento. Quando consegnavo questa lettera non sapevo cosa facessi in ambito politico: sentivo di alcuni disordini, che naturalmente desidero vivamente siano falsi, affinché godiamo finalmente di una tranquilla libertà; cosa che non mi è ancora assolutamente capitato. Stammi bene e reputa raccomandati a te mia madre e i miei. Consegnata ad Atene il 25 Maggio