L’imperatore Nerone

Nero filius fuit clari ducis Domitii Aenobarbi et nobilis Agrippinae: successit Tiberio Claudio imperatori et tyrannus fuit crudelibus moribus et amentia animi. Romanum imperium flagitiis et criminibus per multos annos laesit. Innumera scelera commisit: fratrem Britannicum veneno necavit, Poppeam uxorem calcibus percussit, Agrippinam matrem per servum interfecit. Coegit (“Costringere a” + infinito) philosophum Senecam et multos alios nobiles cives venentum sumere. In scaena, velut histrio vel citharaedus cantabat et saltabat, quia cupiebat acclamationem populi. Postremo urbem Romam incendit et carmen de Troiae incendio cecinit dum cives Romani incendio mortem oppetunt (trad. con l’imperfetto). Postea Christianos accusavit. Tandem senatores Neronem ob scelera turpia de imperio destituerunt. Tyrannus nocturno tempore fugit ex urbe et in agro liberti sui mortem oppetivit.

Nerone fu il figlio del celebre condottiero Domizio Enobarbo e della nobile Agrippina: successe all’imperatore Tiberio Claudio e fu un tiranno per i costumi crudeli e la follia d’animo. Per molti anni insultò il dominio Romano con crimini e scelleratezze. Commise innumerevoli delitti: uccise il fratello Britannico con il veleno, prese a calci la moglie Poppea, uccise la madre Agrippina tramite un servo. Costrinse il filosofo Seneca e molti altri nobili cittadini a bere il veleno. Sulla scena cantava e danzava come un attore o un citaredo, poiché desiderava l’acclamazione del popolo. Infine incendiò la città di Roma e declamò il carme sull’incendio di Troia mentre i cittadini Romani andavano incontro alla morte a causa dell’incendio. In seguito accusò i Cristiani. Infine i senatori spodestarono Nerone per i crimini vergognosi. Il tiranno fuggì durante la notte dalla città e morì nel campo di un suo liberto.