L’Italia, terra felice

Italia terra fecunda fortunataque est, bonis deabus cara. Nostrae paeninsulae historia antiqua claraque est. Italia latis et amoenis oris cingitur; ubicumque (avv.) opacae silvae sunt, ubi (avv.) bestiarum ferarum insidiae non sunt. Insulae multae magnificaeque sunt: harum (= di queste) Siciliam ? ubi Syracusae sunt ? Sardiniam et Ilvam memoramus. Italiae incolae praecipue (avv.) agricolae et nautae sunt; agricolae vitam rusticam amant, epularum sumptuosarum delicias spernunt, divitias aut pretiosas fortunas non exquirunt, sed vitam modestam et tranquillam, quae (= la quale) parsimoniae, diligentiae et iustitiae magistra est. Nautae mercaturam exercent. Italia agricolarum nautarumque industria ditatur. In (+ abl., = in) Italia litterae a multis (= da molti) poetis colitur, fama quorum (= dei quali) mira est et ab omnibus (= da tutti) celebratur. Patria nostra saepe (avv.) ab advenis visitatur, qui (= i quali) postea (avv.) splendidas memorias servant.

L’Italia è una terra fertile e fortunata, cara alle buone dee. La storia della nostra penisola è antica e illustre. L’Italia è cinta da estese e amene coste; ovunque ci sono boschi ombrosi, dove non ci sono le insidie delle bestie selvatiche. Le isole sono molte e magnifiche: di queste ricordiamo la Sicilia – dove c’è Siracusa – la Sardegna e l’Elba. Gli abitanti dell’Italia sono principalmente contadini e marinai; i contadino amano la vita di campagna, disprezzano le raffinatezze dei banchetti sontuosi, non vogliono ricchezza o preziose fortune, ma una vita semplice e tranquilla, la quale è maestra di parsimonia, diligenza e onestà. I marinai praticano il commercio. L’Italia è arricchita dall’operosità dei contadini e dei marinai. In Italia la letteratura è praticata da molti poeti, la fama dei quali è straordinaria ed è celebrata da tutti. La nostra patria è spesso visitata dagli stranieri, i quali poi conservano splendidi ricordi.