Mercurio e Apollo

Mercurius Iovis (di Giove) et Maiae filius erat, adulescentuli formam cum calceis alatis habebat et caduceum gerebat. Deum nuntius erat: nam calceis suis terras et pelagus peragrabat et terrae incolis superorum iussa tradebat. Propter magnam suam prudentiam et astutiam etiam mercaturae, divitiarum viarumque patronus erat et doli somniorumque deus. In Olympo habitabat ubi multa officia deis praestabat: nam mensas iis parabat, epulas ministrabat et iocis et facetiis eos delectabat; praeterea ad Inferos mortuorum umbras ducebat. Phoebus, Iovis et Latonae filius, poetarum, oraculorum musicaeque patronus erat: vaticiniis suis autem deorum imperia populis nuntiabat. Etiam medicinae et vindictae deus erat: sagittis suis argenteis pestilentias excitabat et incolarum terrae iniurias erga deos (nei confronti degli dei) puniebat.

Mercurio era figlio di Giove e Maia, aveva l’aspetto di un giovanetto con calzari alati e portava un caduceo. Era il messaggero degli dèi: infatti con i suoi calzari percorreva le terre e il mare e dava gli ordini degli dei agli abitanti della terra. Grazie alla sua grande competenza e astuzia era anche il protettore del commercio, della ricchezza e delle strade e il dio dell’inganno e dei sogni. Viveva sull’Olimpo dove prestava molti servizi agli dei: infatti preparava loro i banchetti, serviva le vivande e li dilettava con scherzi e facezie; inoltre conduceva agli Inferi le anime dei morti. Apollo, figlio di Giove e Latona, era il protettore dei poeti, degli oracoli e della musica: con i suoi vaticini annunciava ai popoli gli ordini degli dèi. Era anche il dio della medicina e della vendetta: con le sue frecce d’argento provocava pestilenze e puniva le offese degli abitanti della terra nei confronti degli dèi.