Morte di Cimone

Cimon, cum unus in civitate maxime floreret, incidit in invidiam civium suorum: nam Athenienses testarum suffragiis decem annorum exilio eum multaverunt. Cum ille animo forti invidiae ingratorum civium cessisset bellumque Lacedaemonii Atheniensibus induxissent, confestim notae Cimonis virtutis desiderium consecutum est. Itaque post annum quintum quam expulerant, Athenienses Cimonem in patriam revocaverunt. Ille Lacedaemonem sua sponte contendit pacemque inter duas potentissimas civitates conciliavit. Postea Cyprum cum ducentis navibus imperator missus, cum maiorem partem insulae devicisset, in morbum incidit et in oppido Citio de vita decessit.

Cimone, poiché egli solo massimamente eccelleva nella città (di Atene), s’imbatté nell’invidia dei suoi (con)cittadini: infatti gli ateniesi con i voti dei cocci (erano un po’ le “schede” con le quali ad Atene si esprimeva il voto) lo multarono con un esilio di dieci anni. Avendo egli ceduto con animo forte all’invidia degli ingrati cittadini ed gli Spartani fatto guerra agli Ateniesi, subito seguì il desiderio (immediatamente sorse il desiderio) del noto valore di Cimone. E così, cinque anni dopo averlo espulso, gli Ateniesi richiamarono in patria Cimone. Egli spontaneamente andò a Sparta e concluse la pace tra le due potentissime città. Dopo mandato a Cipro con duecento navi come generale, dopo aver assoggettato la maggior parte dell’isola, cadde malato (lett. in una malattia) e morì (lett. si ritirò dalla vita).