Publilio Siro

Romanorum copiae in Asia decertant, saepe vincunt atque multam praedam in Italiam deportant. Innumeros hostes comprehendunt atque Romam agunt: sic Romanis innumeri servi sunt. Ex iis Publilius est: Publilius Antiochenus est, ideo Syrus a Romanis appellatur. Publilius poeta est: lepidas sententias atque iucundos mimos scribit. Dominus servi sapientiam atque ingenium laudat et honorare cupit: itaque eum manumittit. Publilius, servus antea, nunc libertus est.

Grammatica Picta – Pag.68 n.15

Le truppe dei Romani combattono nell’Asia, vincono spesso e riportano in Italia un cospicuo bottino. Catturano innumerevoli nemici e li trascinano a Roma: così i Romani hanno innumerevoli schiavi. Tra questi c’è Publilio: Publilio è un cittadino di Antiochia (lett.: “è Antiocheno”), per questo, dai Romani, viene chiamato “Siro”. Publilio è un poeta, scrive motti arguti e divertenti spettacoli per mimo. Il padrone elogia la saggezza e il talento dello schiavo e desidera onorarlo: e così lo libera. Publilio, dapprima schiavo, è ora un liberto.