Una battaglia difficile

Pugnatum est ab utrisque acriter. Nostri tamen, quod neque ordines servare neque firmiter insistere neque signa subsequi poterant atque alius alia ex navi quibuscumque signis occurrerat se adgregabat, magnopere perturbabantur; hostes vero, notis omnibus vadii, ubi ex litore aliquos singulares ex navi egredientes conspexerant, incitatis equis impeditos adoriebantur, plures paucos circumsistebant, alii ab latere aperto in universos tela coiciebant. Quod cum animadvertisset Caesar, scaphas longarum navium, item speculatoria navigia militibus compleri iussit, et quos laborantes conspexerat, his subsidia submittebat. Nostri, simul in arido constiterunt, suis omnibus consecutis, in hostes impetum fecerunt atque eos in fugam dederunt; neque longius prosequi potuerunt, quod equites cursum tenere atque insulam capere non potuerant. Hoc unum ad pristinam fortunam Caesari defuit.

Esperienze di traduzione – Pag.116 n.7 – Cesare

Si combatté aspramente da ambo le parti. I nostri tuttavia, non riuscirono a tenere i ranghi, a seguire lo stendardo e a resistere sul posto, e chiunque sbarcava da questa o da quella nave si aggravava loro con le proprie insegne portando molto disordine. I nemici in verità, conoscendo tutti i guadi, quando vedevano dal litorale alcuni scendere dalle navi alla spicciolata, incitati i cavalli, attaccavano gli ostacolati, molti circondavano pochi, e altri dal fianco scoperto scagliavano frecce su tutti quanti. Quando Cesare si accorse di ciò, ordinò che le navi da guerra, così come le navi da ricognizione, fossero stipate di soldati, e vedendo quelli impegnati, mandava soccorsi. I nostri portati all’asciutto e schieratisi, caricarono il nemico e lo misero in fuga; non poterono però proseguire otre perché le navi con la cavalleria non erano riuscite a tenere la rotta e a raggiungere l’isola. Solo questo mancò della solita fortuna di Cesare.