Vicende africane della Prima Guerra Punica (1)

Aemilius Paulus et Fulvius Nobilior consules ad Africam solverunt cum ingenti navium classe. Primum Afros navali certamine superant. Aemilius consul centum et quattuor naves hostium demersit, triginta cum pugnatoribus cepit, magnum hostium numerum aut occidit aut cepit, militem suum ingenti praeda ditavit. Sed inopia cibi magna erat, ac milites fame laborantes ultra pugnare non valebant. Consules cum victrici classe remeantes circa Siciliam naufragium fecerunt: nullo tempore tanta maritima tempestas audita est. Romani tamen statim naves reparaverunt, neque animus eorum infractus est. Servilius Caepio et Sempronius Blaesus consules cum novis navibus ad Africam rursus solverunt. Nonnullas civitates ceperunt. Praedam ingentem reducentes naufragium fecerunt. Itaque, quia continuae calamitates Romanis displicebant, patres finem maritimorum proeliorum decreverunt.

Grammatica Picta (1) – Pag.191 n.27

I consoli Emilio Paolo e Fulvio Nobiliore salparono alla volta dell’Africa con una grande flotta di navi. In un primo momento sconfissero gli Africani in uno scontro navale. Il console Emilio affondò centoquattro navi dei nemici, ne conquistò trenta con i combattenti, catturò oppure uccise un gran numero di nemici, arricchì il proprio esercito con un cospicuo bottino. Ma la penuria di cibo era grande, e i soldati, soffrendo per la fame, non erano in grado di combattere ulteriormente. I consoli, mentre ritornavano con la flotta vincitrice, fecero naufragio nei pressi della Sicilia: in nessun tempo si sentì mai una tempesta marittima tanto grande. Tuttavia i Romani accomodarono immediatamente le navi, ed il loro animo non fu abbattuto. I consoli Servilio Cepione e Sempronio Bleso salparono di nuovo alla volta dell’Africa con nuove navi. Conquistarono alcune città. Mentre riportavano un ricco bottino, fecero naufragio. E così, poiché le sciagure continue non piacevano ai Romani, i senatori decretarono la fine dei combattimenti in mare.