Vicende della guerra civile

Deinde consules creati sunt Carbo et C. Marius, septiens consulis filius, annos natus sex et viginti, vir animi paterni neque usquam inferior nomine suo. Is apud Sacriportum acie pulsus a Sulla, se exercitumque contulit Praeneste, quod ante praesidiis firmaverat. Ne quid usquam malis publicis deesset, Romae, ubi semper virtutibus certatum erat, certabatur sceleribus, optimusque sibi videbatur, qui erat pessimus. Quippe dum ad Sacriportum dimicatur, Damasippus praetor in curia Hostilia trucidavit Domitium consularem, Scaevolam Mucium, pontificem maximum et divini humanique iuris auctorem celeberrimum, et C. Carbonem praetorium, consulis fratrem, et Antistium aedilicium, quia Sullae partibus favebant. In tantis malis virtute eluxit Calpurnia, Bestiae filia, uxor Antistii, quae, iugulato viro, gladio se ipsa transfixit.

Velleio Patercolo

In seguito furono nominati consoli Carbone e Gaio Mario, figlio del sette volte console, di ventisei anni, uomo dal vigore paterno e in nessuna occasione inferiore al suo nome. Egli, respinto da Silla in campo di battaglia presso Sacriporto, condusse se stesso e l’esercito a Preneste, che aveva in precedenza messo in sicurezza con guarnigioni. Affinché non mancasse nulla ai mali pubblici, a Roma, dove si era sempre gareggiato in virtù, si gareggiava in delitti, e chi era pessimo si sentiva il migliore. Poiché si combatteva presso Sacriporto, il pretore Damasippo trucidò nella curia Ostilia l’ex console Domizio, Muzio Scevola, pontefice massimo e illustrissimo autore del diritto umano e divino, l’ex pretore Gaio Carbone, fratello del console, e l’ex edile Antistio, poiché sostenevano la fazione di Silla. In disgrazie tanto grandi si distinse per valore Calpurnia, figlia di Bestia, moglie di Antistio, che, dopo aver sgozzato il marito, si trafisse con una spada.