Volubilità… di nonna!

Olim puer varius et morosus saepe sine causa flebat; avia severis verbis suis sic puerum obiurga bat: «Bonus es! Sile! Lupus pueros malos variosque vorat: mox a lupo querimoniae tuae audien tur, belua sine mora veniet et tu (tu), miselle, voraberis!». Forte (avv.) lupus post villae ianuam erat; aviae verba audit totus laetus: mox praedam certam habebit! Sub vesperum (Verso sera) lupus villae appropinquat, praedae avidus. Iterum puer flebat territus, sed aviã sic animum eius placabat: «Tranquillus es: si lupus veniet, mox baculo meo necabitur!». Tum lupus dubius excla mat: «Quam (Quanto) falsa feminarum verba sunt! Alterum dicunt et alterum agunt!».

Un giorno un bambino volubile e capriccioso piangeva senza motivo; la nonna con parole severe rimproverava così il bambino: «Sii buono! Taci! Il lupo mangia i bambini cattivi e capricciosi: presto le tue lagne saranno udite dal lupo, la belva verrà senza indugio e tu, poveretto, sarai divorato!». Per caso un lupo era dietro la porta della fattoria; tutto contento ascolta le parole della nonna: presto avrà una preda sicura! Verso sera il lupo si avvicina alla fattoria, avido di preda. Il bambino, spaventato, piangeva di nuovo, ma la nonna calmava così il suo animo: «Sta’ tranquillo: se il lupo verrà, sarà subito ucciso dal mio bastone!». Allora il lupo, dubbioso, esclama: «Come sono false le parole delle donne! Dicono una cosa e ne fanno un’altra!».