I Libri sibillini

Anus hospita atque incognita ad Tarquinium Superbum regem adiit novem (“nove”, indecl.) libros ferens, quos esse dicebat divina oracula et se velle venundare. Tarquinius pretium percontatus est. Mulier nimium atque inmensum poposcit; rex, anum aetate desipere arbitrans, derisit. Tum illa foculum coram cum igni apponit, tres (“tre”, acc. m. plur.) libros ex novem deurit et regem interrogavit num reliquos sex (“sei”, indecl.) eodem pretio emere vellet. Sed Tarquinius id multo risit magis dixitque anum iam procul dubio delirare. Mulier ibidem statim tres alios libros exussit atque denuo placide rogat ut tres reliquos eodem illo pretio emat. Tunc Tarquinius, miratus, libros tres reliquos mercatur.

Gellio

Una vecchia, straniera e sconosciuta, andò dal re Tarquinio il Superbo portando nove libri, che diceva essere oracoli divini e voleva venderli. Tarquinio chiese il prezzo. La donna richiese un prezzo eccessivo ed esagerato; il re, pensando che la vecchia vaneggiasse per l’età, la derise. Allora quella collocò davanti un braciere col fuoco, bruciò tre dei nove libri e domandò al re se volesse acquistare allo stesso prezzo i rimanenti sei. Ma Tarquinio derise ciò molto di più e disse che la vecchia senza dubbio ormai delirava. La donna proprio lì bruciò immediatamente altri tre libri e un’altra volta tranquillamente lo invitò a comprare i tre rimanenti a quello stesso prezzo. Allora Tarquinio, stupitosi, compra i tre libri rimanenti.