La cena di Nasidieno

Olim prisci Romani frugalem vitam degebant parceque vivebant, at recentiores clari fue runt ob crapulam et iniemperantzam: nunc narraturi sumus celeberrimam Rufi IVasidie ni coenam, quae ab Horatio poita in “Sermoni copiose describitur Nam dives Nasi dienus, eques Romanus, epulas exquisitissimas suis hospitibus paravit quae in primam lucem protractae sunt: convivator ita declaravii: «In primis aprum Lucanum cum laclu ca et radicihus gustaturi estis el vinum Caecubum bibituri estis vel Falernum. Postea vo- bis proponentur aves, conchylia, pisces, inter quos murena cum garo de sucis piscium Hiberorum. Murena, quam sumpivri estis, gravida est: posi partum enim deterior carne est». Denique a pueris discerpta membra gruis apposita suni, iecur albae anseris ci lepo rum avulsi armi cum lumbis. lure Lucilius poita de Romanis suis aequalibus scripsit: « Vivite lu rcones, comedones, viviie ven tres!»

Un tempo i Romani trascorrevano una vita modesta vivevano moderatamente, ma i più giovani furono famosi per la sbornia e per la superbia: ora stiamo per narrare la famosissima cena di Rufo Nasidieno, che è descritto dal poeta Orazio nelle sue numerose “Satire”. Infatti il ricco Nasidieno, cavaliere Romano, preparò squisitissimi banchetti ai suoi ospiti che furono protratti fino alle prime luci del giorno: l’anfitrione così dichiarò: “Per primo state per gustare un cinghiale Lucano con lattuga e radici e state per bere un vino Cecubo o Falerno. Dopo vi saranno offerti uccelli, ostriche, pesci, tra questi una murena con un sugo (alla garo) di pesci spagnoli. La murena, che state per prendere, è gravida: dopo il parto infatti è peggiore in quanto a carne”. E alla fine le membra dell’uccello fatte a pezzi furono servite dai giovani schiavi, (iecur albae anseris et leporum avulsi armi cum lumbis). Con giustizia il poeta Lucilio scrisse sui Romani suoi coetanei: “Vivete ghiottoni, dissipatori, vivete!”