Legazione di anziani a Giugurta

His litteris recitatis fuere qui exercitum in Africam mittendum censerent et quam primum Adherbali subveniendum; de Iugurtha interim uti consuleretur quoniam legatis non paruisset. Sed ab isdem illis regis fautoribus summa ope enisum ne tale decretum fieret. Ita bonum publicum uti in plerisque negotiis solet privata gratia devictum. legantur tamen in Africam maiores natu nobiles amplis honoribus usi. In quis fuit M. Scaurus de quo supra memoravimus consularis et tum senatus princeps. Ii quod res in invidia erat simul et ab Numidis obsecrati triduo navem ascendere. Dein brevi Uticam appulsi litteras ad Iugurtham mittunt: quam ocissime ad provinciam accedat, seque ad eum ab senatu missos.

Esperienze di traduzione – Pag.130 – Sallustio

Letta questa lettera ci fu chi espresse il parere che si doveva inviare un esercito in Africa e soccorrere quanto prima Aderbale; nel frattempo si procedesse contro Giugurta, perché non aveva obbedito agli ambasciatori. Ma da parte di quegli stessi fautori del re ci si batté con molta energia perché quel decreto non fosse emesso. Così, il bene pubblico, come suole [accadere] nella maggioranza dei casi, fu sopraffatto dall’interesse privato. Vengono tuttavia inviati come ambasciatori in Africa anziani nobili, che avevano già occupato alte cariche. Tra questi c’era M. Scauro, di cui abbiamo parlato prima, ex console e a quel tempo principe del senato. Essi, sia perché si era diffuso il malcontento, sia perché contemporaneamente erano stati supplicati dai numidi, in tre giorni salparono. Poi, approdati in breve tempo ad Utica, mandano una lettera a Giugurta: si rechi il più rapidamente possibile nella provincia (romana): essi sono stati mandati a lui dal senato.