Abitudini di vita di Attico

Nemo, iens in convivium Attici, umquam sine aliqua lectione apud eum cenavit, ut non minus animo quam ventre convivae delectarentur: namque ad eum ibant illi, quorum mores ab Attici moribus non abhorrerent. Cum tanta pecuniae fuisset accessio, nihil de cotidiano cultu mutavit, nihil de vitae consuetudine tantamque moderationem habuit, ut, quamquam plurimum nummorum a patre acceperat, parum se splendide gesserit parique fastigio steterit in utraque fortuna. Nullos habuit hortos, nullam suburbanam aut maritimam sumptuosam villam neque in Italia, praeter Arretinum et Nomentanum, rusticum praedium, omnisque eius pecuniae reditus ad eum redibat ex Epiroticis et urbanis possessionibus. Mendacium neque dicebat neque tolerare poterat. Itaque eius comitas non sine severitate erat neque gravitas sine facilitate, ut diicile esset intellegere, utrum eum ceteri magis timerent an amarent. Quidquid alius rogabat, religiose promittebat. Numquam susceptum negotium neglexit: nam in ea re ponebat suam existimationem, qua nihil habebat carius. Omnia Ciceronum, M. Catonis, Q. Hortensii, Auli Torquati, multorum praeterea equitum Romanorum negotia procuravit; itaque non inertia, sed iudicio abiit a rei publicae procuratione.

Ad Litteram – Pag.327 n.23 – Cornelio Nepote

Nessuno, recandosi ad un convivio di Attico, mangiò presso di lui senza qualche lettura, affinché gli invitati si rallegrassero non meno nell’animo che nel pancia: e in realtà si recavano da lui quelli le cui abitudini non differissero molto dalle abitudini di Attico. Sebbene si verificasse un aumento di parecchio denaro, non cambiò nunilla né del tenore di vita quotidiano, né delle abitudini di vita, e si comportò sempre con tanta moderatezza che, sebbene avesse ereditato dal padre una moltitudine sesterzi, visse in modo poco vistoso e rimase nella stessa condizione in entrambe le condizioni. Non ebbe giardini, né nessuna villa fastosa fuori città o presso il mare né ebbe in Italia abitazioni rustiche, tranne Questo di Arezzo e Questo di Mentana e tutto il entrata in denaro gli perveniva dai territori in Epiro e in città. Non mentiva e non poteva sopportare le menzogne. Perciò la sua affabilità non era priva di severità e la sua serietà non era priva d’indulgenza, così che era difficile capire se gli altri più lo temessero o lo amassero. Qualsiasi cosa un altro gli chiedesse, prometteva diligentemente. Non tralasciò mai un compito preso: infatti da codesta cosa faceva dipendere la sua reputazione, della quale nulla aveva di più caro. Curò tutti gli affari dei Ciceroni, di Marco Catone, di Quinto Ortensio, di Aulo Torquato, inoltre di molti cavalieri romani; Dunque non per fiacchezza, ma per deliberato progetto si tenne lontano all’amministrazione dello stato.