Catilina deve andare via da Roma

Servi mehercule mei si me isto pacto metuerent, ut te metuunt omnes cives tui, domum meam relinquendam putarem; tu tibi urbem non arbitraris? et, si me meis civibus iniuria suspectum tam graviter atque offensum viderem, carere me aspectu civium quam infestis omnium oculis conspici mallem; tu cum conscientia scelerum tuorum agnoscas odium omnium iustum et iam diu tibi debitum, dubitas, quorum mentes sensusque volneras, eorum aspectum praesentiamque vitare? Si te parentes timerent atque odissent tui neque eos ulla ratione placare posses, ut opinor, ab eorum oculis aliquo concederes. Nunc te patria, quae communis est parens omnium nostrum, odit ac metuit et iam diu nihil te iudicat nisi de parricidio suo cogitare; huius tu neque auctoritatem verebere nec iudicium sequere nec vim pertimesces?

Cicerone

Per Ercole, se i miei servi mi temessero in questo modo, come ti temono tutti i tuoi concittadini, riterrei di dover lasciare la mia casa; tu non pensi di dover lasciare la città? e, se io vedessi di essere, (anche) ingiustamente, così gravemente sospetto e sgradito ai miei concittadini, preferirei tenermi lontano dalla vista dei concittadini piuttosto che essere osservato dagli sguardi ostili di tutti; tu, anche se per la consapevolezza dei tuoi delitti riconosci che l’odio di tutti è giusto e ti è riservato ormai da lungo tempo, esiti a sottrarti alla presenza e allo sguardo di coloro di cui ferisci le menti e i sentimenti? Se i tuoi genitori ti temessero e ti odiassero e tu non potessi placarli in nessun modo, come suppongo, te ne andresti in qualche altro luogo allontanandoti dai loro occhi. Ora la patria, che è la madre comune di tutti noi, ti odia e ti teme e già da lungo tempo crede che tu non trami nulla se non la sua morte; tu non rispetterai la sua autorità, non seguirai il suo giudizio, non temerai la sua forza?