Pausania

Pausanias, Lacedaemonius magnus vir, magnam gloriam turpi morte maculavit: nam virtutibus eluxit sed vitiis est obrutus. Memorabile est proelium apud Plataeas, ubi Pausanias Lacedaemoniorum dux fuit: Mardonius, satrapes regius, cum multis peditibus equitibusque fugatus est a paucis copiis Graeciae. Pausanias autem victoria superbus cum bono malum miscuit ac potestatis causa ignobiles insidias in Lacedaemona struxit. Ideo accusatus est capitis et, cum absolutus est, multatus est tamen pecunia, ac ad classem non remissus est. Itaque Pausanias ad Persas epistulas misit: cupiebat enim foedus facere cum iis in Lacedaemonios. Sed postquam eius consilium Lacedaemonii compererant, statuerunt Pausaniam in vincula ducere. Pausanias in aedem Minervae confugit ac ibi fame sitique e vita excessit, quia aedes obstructa est.

Cornelio Nepote

Pausania, grande uomo Spartano, disonorò una grande gloria con una morte ignobile: infatti si distinse per le virtù, ma fu oscurato dai vizi. È memorabile la battaglia presso Platea, dove Pausania fu il comandante degli Spartani: Mardonio, satrapo del re, fu messo in fuga con molti fanti e cavalieri dalle poco numerose armate della Grecia. Pausania però, superbo per la vittoria, mischiò il male con il bene e preparò ignobili insidie contro gli Spartani per il potere. Perciò fu condannato a morte e, quando fu assolto, fu multato tuttavia, e non fu rimandato alla flotta. E così Pausania inviò una lettera ai Persiani: desiderava infatti fare un’alleanza con loro contro gli Spartani. Ma dopo che gli Spartani ebbero scoperto il suo intento, decisero di imprigionare Pausania. Egli si rifugiò nel tempio di Minerva e lì morì di fame e di sete, poiché il tempio fu chiuso.