Ulisse incontra Calipso e Nausicaa

Ulixes, Troia deleta, naufragio facto et comitibus amissis dum in patriam remeat, in insulam Calypsus (= di Calipso, gen.), Atlantis filiae, pervenit. Puella, vi et fama Ulixis capta, eum (= lo, acc.) apud se habere cupiebat, sed, iussu Iovis, debuit eum dimittere. Tunc heros, constructa rate, ad Ithacam remeavit, et Calypso (nom.) ei (= gli, dat.) donavit omnia necessaria ad iter et victum. Sed Neptunus ratem disiecit, quia Ulixes obcaecaverat Polyphemum, Neptuni filium. Postea ad Phaeacum insulam ventibus et fluctibus pulsus est, ubi (= dove) Nausicaa, mira regis insulae filia, misericordia mota, heroem ad patrem adduxit. Rex, admiratione captus, liberaliter Ulixem in hospitium accepit et multis donis decoravit et tandem in suam patriam dimisit. Postquam in suam insulam pervenit Ulixes, Procis occisis, Minerva adiuvante, regnum suum recuperavit.

Ulisse, distrutta Troia, fatto un naufragio e persi i compagni mentre tornava in patria, giunse sull’isola di Calipso, figlia di Atlante. La fanciulla, allettata dalla forza e dalla fama di Ulisse, desiderava averlo presso di sé, ma per ordine di Giove, dovette lasciarlo andare. Allora l’eroe, dopo aver costruito una zattera, ritornò a Itaca, e Calipso gli donò tutte le cose necessarie per il viaggio e il vitto. Ma Nettuno rovesciò la zattera, poiché Ulisse aveva accecato Polifemo, figlio di Nettuno. Poi fu spinto dai venti e dalle onde verso l’isola dei Feaci, dove Nausicaa, meravigliosa figlia del re dell’isola, mossa da misericordia, condusse l’eroe dal padre. Il re, preso da ammirazione, accolse volentieri in ospitalità Ulisse, lo insignì di molti doni e alla fine lo lasciò andare nella sua patria. Dopo che Ulisse giunse sulla sua isola, uccisi i Proci, con l’aiuto di Minerva, recuperò il suo regno.