Un esempio di crudele ostinazione (seconda parte)

Conscendit tribunal furens Piso ac iubet ad supplicium duci utrumque, et eum militem qui non occiderat et eum qui non perierat. Quid hoc indignius videtur? Quia unus innocens apparuerat, duo peribant. Piso adiecit et tertium. Nam ipsum centurionem, qui damnatum reduxerat, ad supplicium duci iussit. O quam sollers est iracundia ad fingendas causas furoris! «Te inquit Piso – duci iubeo, quia damnatus es; te, quia causa damnationis commilitoni fuisti; te, quia iussus occidere, imperatori tuo non paruisti». Excogitavit igitur Piso quemadmodum tria crimina faceret, quia nullum invenerat.

Seneca

Pisone, in preda all’ira, salì sul palco e ordinò di condurre a morte entrambi, sia quel soldato che non aveva ucciso sia quello che non era morto. Quale azione appare più turpe di questa? Poichè uno si era mostrato innocente, due morivano. Pisone ne aggiunse anche un terzo. Infatti ordinò di condurre al supplizio lo stesso centurione che aveva salvato il condannato. Oh, quanto è ingegnosa l’ira a immaginare motivi di furore! “Ordino – sentenziò Pisone – che tu sia condotto a morte, perché sei stato condannato; tu, perché sei stato la causa della condanna del tuo commilitone; tu, perché, ricevuto l’ordine di uccidere, non hai obbedito al tuo comandante”. Dunque Pisone escogitò in che modo creare tre capi d’accusa, giacché non ne aveva trovato nessuno.