Azioni cartaginesi nell’Italia meridionale

Dum haec in Hispania geruntur, Petilia in Bruttiis, aliquot post mensibus quam coepta oppugnari erat, ab Himilcone, praefecto Hannibalis, expugnata est. Multo sanguine ac vulneribus ea Poenis victoria stetit, nec ulla magis vis obsessos quam fames expugnavit. Absumptis enim frugum alimentis carnisque omnis generis quadrupedum, sutrinis postremo coriis herbisque et radicibus et corticibus teneris strictisque rubis vixerunt; nec, antequam vires ad standum in muris ferendaque arma deerant, expugnati sunt. Recepta Petilia, Himilco ad Consentiam copias traduxit, quam, minus pertinaciter defensam, intra paucos dies in deditionem accepit. Iisdem ferme diebus et Bruttiorum exercitus Crotonem, Graecam urbem, circumsedit, opulentam quondam armis virisque, tum iam adeo multis magnisque cladibus adflictam ut minus viginti milia civium superessent. Itaque urbe, a defensoribus vastata, facile potiti sunt hostes.

Livio

Mentre in Spagna accadevano queste cose, nel Bruzzio Petilia, alcuni mesi dopo che si era cominciata ad assediarla, venne espugnata da Imilcone, ufficiale di Annibale. Quella vittoria costò ai Punici molto sangue e molte ferite, e nessuna violenza più della fame costrinse gli assediati a capitolare. Infatti dopo aver consumato i prodotti dei raccolti e le carni di ogni genere di quadrupedi, alla fine si nutrirono con cuoi di calzolai ed erbe e radici e tenere cortecce e robbie compresse; e non vennero vinti prima che venissero meno le forze per stare in piedi sulle mura e per portare le armi. Presa Petilia, Imilcone condusse le truppe presso Cosenza, della quale, poiché difesa meno tenacemente, accettò la resa nello spazio di pochi giorni. Quasi negli stessi giorni anche l’esercito dei Bruzzii assediò Crotone, città Greca, un tempo ricca di uomini e di armi, allora ormai a tal punto afflitta da molte e grandi sciagure che restavano in vita meno di ventimila cittadini. Perciò i nemici s’impossessarono facilmente di una città spogliata di difensori.