Il Diluvio

Postquam numerus hominum crevit, omnia vitia invaluere. Quare offensus Deus statuit perdere hominum genus diluvio. Attamen pepercit Noemo et liberis eius, quia colebant virtutem. Neomus admonitus a Deo extruxit ingentem arcam in modum navis: linivit eam bitumine, et in eam induxit par unum omnium avium et animantium. Postquam Noemus ipse iniit arcam cum coniuge, tribus filiis et totidem nuribus, aquae maris et omnium fontium eruperunt. Simul pluvia ingens cecidit per quadraginta dies et totidem noctes. Aqua operuit universam terram, ita ut superaret quindecim cubitis altissimos montes. Omnia absumpta sunt diluvio: arca autem sublevata aquis fluitabat in alto.

Lhomond

Dopo che il numero degli uomini aumentò, tutti i vizi crebbero. Offeso per questo, Dio stabilì di distruggere il genere umano con un diluvio. Tuttavia risparmiò Noè e i suoi figli, perché coltivavano la virtù. Noè, esortato da Dio, costruì un’enorme arca a mo’ di nave: la ricoprì di bitume e vi condusse dentro una coppia di tutti gli uccelli e di tutti gli animali. Dopo che Noè stesso entrò nell’arca con la moglie, i tre figli e altrettante nuore, le acque del mare e di tutte le sorgenti tracimarono. Contemporaneamente cadde una forte pioggia per quaranta giorni e altrettante notti. L’acqua ricoprì tutta la terra, così da superare di quindici cubiti le montagne più alte. Ogni cosa fu inghiottita dal diluvio: l’arca invece, sostenuta dalle acque, galleggiava in alto.