Il pompeiano Afranio attacca le truppe di Cesare

Nuntiatur Afranio magnos commeatus, qui iter habebant ad Caesarem, ad flumen constitisse. Venerant eo sagittarii nonnulli ex Rutenis, tot equites ex Gallia cum multis carris magnisque impedimentis. Erant praeterea cuiusque generis hominum milia circiter VI cum servis liberisque; sed nullus ordo, nullum imperium certum, cum suo quisque consilio uteretur atque omnes sine timore iter facerent usi superiorum temporum atque itinerum licentia. Erant complures honesti adulescentes, senatorum filii et ordinis equestris. Contra hos cum omni equitatu tribusque legionibus Afranius de nocte proficiscitur inprudentesque missis equitibus adgreditur. Celeriter sese tamen Galli equites expediunt proeliumque committunt. Ii dum pari certamine res geri potuit, magnum hostium numerum pauci sustinuere; sed ubi signa legionum adpropinquare coeperunt, paucis amissis sese in proximos montes conferunt.

Cesare

Venne riferito ad Afranio che grandi approvvigionamenti, che si dirigevano verso Cesare, si erano fermati presso il fiume. Erano là arrivati alcuni arcieri Ruteni, tanti cavalieri della Gallia con molti carri e numerosi bagagli. Vi erano inoltre circa seimila uomini di ogni tribù con gli schiavi e i figli; ma non vi era nessun ordine, nessuna autorità certa, dal momento che ciascuno si valeva del proprio consiglio e tutti facevano il cammino senza timore abituati alla libertà dei viaggi e dei tempi precedenti. C’erano moltissimi rispettabili adolescenti, figli di senatori e di cavalieri. Contro costoro Afranio si mise di notte in cammino con tutta la cavalleria e con tre legioni e, inviati i cavalieri, li assalì quando non se l’aspettavano. Però i cavalieri Galli si organizzarono in fretta e attaccarono battaglia. Essi poco numerosi, finché lo scontro si poté svolgere ad armi pari, resistettero a un gran numero di nemici; ma quando le insegne delle legioni cominciarono ad avvicinarsi, perduti pochi uomini, si rifugiarono sui monti più vicini.