La menzogna è più gradita della verità (2a parte)

Ille autem verax, hoc videns, apud se cogitabat: «Si iste, qui mendax est et falsum dixit, magna praemia accepit, ego, si verum dixero, amplius accipiam». Dum haec secum deliberat, simius ille ab eo petivit: «Dic tu, quid sum ego et isti quos ante me vides?» At ille qui veritatem semper amaverat et verum dicere consueverat, respondit: «Tu simius es et hi omnes simii sunt, tui similes». Simius, quem veritas valde offenderat, ira exarsit. Continuo miserum, qui dixit quod erat, dentibus unguibusque saeve dilaceravit.

Fedro

Quello onesto, vedendo ciò, pensava tra sé: «Se costui, che è bugiardo e ha detto il falso, ha ottenuto grandi ricompense, io, se dirò la verità, ne riceverò di più». Mentre pensava a queste cose tra sé e sé, quella scimmia gli chiese: «Dì tu, che cosa sono io e questi che vedi davanti a me?». Ma quello, che aveva sempre amato la verità ed era abituato a dire la verità, rispose: «Tu sei una scimmia e tutti questi sono scimmie, simili a te». La scimmia, che la verità aveva offeso molto, arse d’ira. Subito dilaniò crudelmente lo sventurato, che disse ciò che era, con i denti e con gli artigli.