La regina Tamiri sconfigge Ciro

Cyrus, postquam Asiam subegit, cum Scythis bellum gessit. Erat regina Scytharum Tamyris, quae non muliebriter adventu hostium territa, Araxem flumen transgredi hostibus permisit: nam et Scythis facilior pugna intra regni terminos erat et hostibus obiectu fluminis fuga difficilior. Itaque Cyrus longius in Scythiam processit et castra metatus est. Dein, metum simulans, castra deseruit, et vinum et omnia quae epulis erant necessaria reliquit; tum reginae adulescentulus filius cum tertia parte copiarum Cyrum insecutus est. Postquam ventum ad castra Cyri est, incautior adulescens hostes insequi cessat: tum Scythae epulantur et vinum potant, priusque ebrietate quam bello vincuntur. Nam Cyrus reversus per noctem saucios opprimit omnesque Scythas cum reginae filio interficit. Regina dolorem non in lacrimas effudit, sed in ultionis solacia intendit hostesque pari fraude circumvenit; quippe, fugam simulans Cyrum ad angustias perduxit. Ibi in montibus insidias composuit et maiorem partem Persarum cum rege trucidavit.

Giustino

Ciro, dopo che sottomise l’Asia, fece guerra con gli Sciti. Era regina degli Sciti Tamiri, la quale non spaventata come una donna dall’arrivo dei nemici, permise ai nemici di attraversare il fiume Arasse: infatti sia per gli Sciti la battaglia era più agevole entro i confini del regno, sia per i nemici la fuga era più difficile per l’ostacolo del fiume. Pertanto Ciro avanzò piuttosto a lungo nella Scizia e pose l’accampamento. Poi, simulando la paura, abbandonò l’accampamento, e lasciò il vino e tutte le cose che erano necessarie per un banchetto; allora il figlio giovinetto della regina inseguì Ciro con la terza parte delle truppe. Dopo che fu giunto all’accampamento di Ciro, il molto incauto giovane cessa di inseguire i nemici: allora gli Sciti banchettano e bevono il vino, e vengono vinti prima dall’ubriachezza che dalla guerra. Infatti Ciro, ritornato durante la notte, attacca gli ubriachi e uccide tutti gli Sciti assieme al figlio della regina. La regina non manifestò il dolore con le lacrime, ma si rivolse ai conforti della vendetta e circuì i nemici con un simile inganno; infatti, simulando la fuga, condusse Ciro ad un luogo stretto. Lì sui monti ordì un’imboscata e trucidò la maggior parte dei Persiani assieme al re.