La statua di Diana è restituita ai Segestani

Aliquot saeculis post P. Scipio bello Punico tertio Carthaginem cepit; qua in victoria, convocatis Siculis omnibus, pollicetur – cognoverat enim diutissime Siciliam vexatam esse a Carthaginiensibus – sibi magnae curae fore ut restituerentur civitatibus omnia, quae cuiusque fuissent. Nam ducebat Siculos dignos esse qui socii et amici populi Romani putarentur. Illo tempore Segestanis maxima cum cura haec ipsa Diana, de qua dicimus redditur; reportatur Segestam; in suis antiquis sedibus summa cum gratulatione civium et laetitia reponitur. Haec erat posita Segestae sana excelsa in basi, in qua grandibus litteris P. Africani nomen incisum erat et perscriptum eum, Carthagine capta, illum signum restituisse. Colebatur a civibus, ab omnibus advenis visebatur. Erat admodum amplum et excelsum signum cum stola; verum tamen inerat in illa magnitudine aetas atque habitus virginalis; sagittae pendebant ab umero deae, sinistra manu Diana retinebat arcum, dextra ardentem facem praeferebat.

Alcuni secoli dopo Publio Scipione espugnò Cartagine durante la terza guerra Punica; in seguito a questa vittoria, convocati tutti i Siciliani, promise – aveva infatti appreso che la Sicilia era stata per lunghissimo tempo vessata dai Cartaginesi – che egli avrebbe preso molto a cuore che venissero restituite alle città tutte le cose che erano state di ognuna. Perchè riteneva che i Siciliani fossero degni di essere considerati alleati e amici del popolo Romano. In quella circostanza proprio questa statua di Diana, di cui ho parlato, fu restituita con la massima sollecitudine ai Segestani; venne riportata a Segesta; venne ricollocata nella sua antica sede tra le più grandi manifestazioni di riconoscenza e di gioia dei cittadini. Questa a Segesta era posta su un piedistallo davvero elevato, sul quale era inciso a grandi lettere il nome di Publio Africano ed era iscritto per esteso che egli aveva restituito quella statua dopo aver preso Cartagine. Era venerata dai cittadini, era contemplata da tutti gli stranieri. Era una statua, con la stola, molta alta e imponente; pur tuttavia in quella grandezza si rinvenivano l’aspetto e l’età di una vergine; le frecce pendevano da una spalla della dea, con la mano sinistra Diana teneva un arco, con la destra portava innanzi una fiaccola ardente.