I Romani preoccupati dalla potenza degli Achei

Poenis ac Macedonibus subactis Aetolorumque viribus debilitatis, soli ex Graecia universa Achaei nimis potentes tunc Romanis videbantur, non propter singularum civitatum nimias opes, sed propter conspirationem universarum. Quaerentibus igitur Romanis causas belli, tempestive fortuna querelas Spartanorum obtulit, quorum agros Achaei populabantur. Spartanis a senatu responsum est legatos se ad inspiciendas res sociorum missuros; sed legatis occulta mandata data sunt, ut corpus Achaeorum dissolverent singulasque urbes proprii iuris facerent, quo facilius et ad obsequium cogerentur et, si quae urbes contumaces essent, fatigarentur. Igitur legati, omnium civitatum principibus Corinthum evocatis, decretum senatus recitant; expedire omnibus dicunt, ut singulae civitates sua iura et suas leges habeant. Quod ubi omnibus innotuit, veluti in furorem versi universum peregrinum populum trucidant; legatos quoque ipsos Romanorum violassent, nisi audito tumultu trepidi fugissent.

Giustino

Sottomessi i Macedoni e i Cartaginesi e ridotte all’impotenza le forze degli Etoli, ai Romani sembrava che in quel periodo i soli Achei fra tutta quanta la Grecia fossero eccessivamente potenti, non per le enormi ricchezze di ciascuna città, ma per l’unione di tutte. Mentre quindi i Romani cercavano dei pretesti di guerra, tempestivamente la sorte offrì le lamentele degli Spartani, i cui campi gli Achei avevano saccheggiato. Il senato rispose agli Spartani che loro avrebbero inviato gli ambasciatori ad esaminare da vicino la situazione degli alleati; ma agli ambasciatori vennero dati gli ordini segreti di dissolvere il complesso unitario degli Achei e di rendere indipendente ciascuna città, affinché venissero costrette più facilmente all’obbedienza e, se alcune città fossero state ostinate, fossero indebolite. Quindi gli ambasciatori, convocati a Corinto i capi di tutte le città, lessero il decreto del senato; dissero che giovava a tutti che ciascuna città avesse i suoi diritti e le sue leggi. Quando ciò fu comunicato a tutti, come se si fossero abbandonati alla furia, massacrarono tutta le gente straniera; avrebbero fatto violenza anche agli stessi ambasciatori Romani, se essi, udito il tumulto, non fossero fuggiti impauriti.